Een laatste update van mij, aangezien ik over 4 dagen naar huis vlieg. Ik schrijf dit tijdens de busrit van Jacó naar Manuel Antonio. Niet dat dit een supermoderne bus met internet is, ik type nu op mijn telefoon en kopieer het straks met WiFi naar reismee.nl. Dat u het maar weet! ;)

Mijn laatste dagen zijn bij dezen ingegaan. Na mijn update vanuit Monteverde (ziplining was zo vet! Zoek op YouTube naar "Tarzan Swing Monteverde" - als je geen hoogtevrees hebt, tenminste) ben ik de volgende ochtend naar Playa Sámara vertrokken. Dit was nog een hele onderneming. Ik zat om 6 uur 's ochtends in de bus om na 3 keer overstappen en 10 uur reizen rond 4 uur 's middags op bestemming aan te komen. In Sámara heb ik mijn eerste CouchSurfing ervaring opgedaan! Dit houdt in dat je bij een local thuis slaapt, gratis en voor niks, die je vindt op de CouchSurfing site. Ik sliep bij Adriana thuis, een rasechte Tica die ontzettend gastvrij was. Ze maakte lange dagen van 9 tot 9 in een snikhete keuken. Ik heb haar niet veel gesproken, maar ze zorgde ervoor dat ik niks te kort kwam.

Sámara zelf was wel leuk, maar niks bijzonders. Een klein strandplaatsje dat uitermate geschikt was voor de nodige vakantiekiekjes en een beetje strandhangen. Na 2 dagen had ik het wel gezien.

Next stop: Montezuma. Stiekem ben ik ook hier weer een beetje verliefd op geworden. Ik wilde eigenlijk nog naar het naastgelegen Playa Santa Teresa en dan in beide plaatsen 2 nachtjes verblijven, maar de sfeer in Montezuma was zo fijn dat ik er 4 nachten gebleven ben. Dit kwam mede door mijn verblijfplaats en gezellige mensen. DownTown Montezuma is een klein maar fijn hostel, gerund door Elena die constant in de weer is om het haar gasten naar hun zin te maken. In Montezuma zelf zijn prachtige stranden waar je (blijkbaar - ik ga geen botbreuken riskeren in mijn laatste week) goed kunt surfen. Mocht je toch wat anders willen dan kun je er prima tourtjes boeken, zoals naar Torgura Island, wat ik onder andere gedaan heb. Al met al een dikke aanrader dus!

Ondanks lang twijfelen of ik wel of niet naar Jacó wilde, ben ik er tóch heen gegaan. De "stad" staat bekend als the place to be voor feestgangers, en aangezien deze meid niet vies is van een avondje tequila en dansjes doen, was het dan ook erg leuk! Je kunt heel moeilijk doen en ongeveer 12 uur onderweg zijn met het openbaar vervoer. Daar voelde ik echter niet erg veel voor, vandaar dat ik voor de duurdere taxiboot vanuit Montezuma koos die je in een uurtje rechtstreeks naar Jacó brengt. Met grootse verwachtingen van een luxe boot, of een grote ferry, stond ik 's ochtends op het strand met een reddingsvest aan te wachten. De backpacks van alle passagiers werden in enorme plastic tassen gestopt. "Wat overdreven," dacht ik nog, "die gaan toch gewoon met ons mee het dek op?" Dat gedoe werd verklaard toen er een piepklein speedboatje aan kwam crossen over het water. "Taxiboat ready!" riep een stralende kapitein, waarna we met z'n achten tot onze middel het water inliepen om aan boord te stijgen van een wild, krap, misselijkmakend ritje. Pura Vida!

Behulpzaam als Elena was, had ze een reservering gemaakt voor mij gemaakt bij een hostel in Jacó dat ze aanraadde. Eenmaal daar aangekomen bleek het het meest luxe hostel dat ik ooit gezien heb - met zwembad en warme douches. Alles was zó schoon, en in de dorms had iedereen een eigen nachtlampje, stopcontact en miniventilator aan zijn bed. Klinkt voor de luxepaardjes onder ons waarschijnlijk als no big deal, maar ik was na 4 weken reizen zwaar onder de indruk. Mocht je ooit in Jacó terecht komen: dit luxe oord heet Room2Board. Voor de plaats zelf hoef je het niet te doen: er is geen mooie natuur en de stad zelf is chaotisch met veel grote ketens. Voor een paar dagjes niksen aan het zwembad met een strand op 20 meter afstand daarentegen is het perfect! Maak je als je uitgaat overigens geen zorgen dat je je als meisje zijnde "te sexy" kleed - de lokale meisjes lopen in broekjes die nauwelijks de helft van hun kont bedekken en ook qua bovenkleding nemen ze graag het kleinste stofje dat er te verkrijgen is.

En nu dus onderweg naar mijn laatste échte stop, Manuel Antonio. Als ik anderen mag geloven heb ik hier de meeste kans om allerlei exotische dieren te spotten en vliegen de aapjes me letterlijk om de oren. Klinkt als een mooie afsluiter van deze reis

Vrijdagochtend om 7 uur 's ochtends stap ik in het vliegtuig naar Atlanta, en daarna naar Düsseldorf. Het vliegveld vanuit waar ik vlieg heeft heel misleidend iets met "San José international airport" in zijn naam, maar eigenlijk ligt het op 5 minuten rijden van Alajuela, de tweede stad van Costa Rica. Ik vermijd de hectische hoofdstad, zodat ik lekker uitgerust naar huis kan vertrekken

Heb ik zin om terug naar huis te gaan? Ja en nee. Mijn cravings naar andijviestamp zijn groter dan ooit tevoren. Ik wil bitterballen, en échte Nederlandse kaas. Ja, ze verkopen hier ook "Gouda cheese" (spreek met een Amerikaans accent uit als Koeda), maar mooi niet dat ik daar $14 voor ga betalen. Een meisje uit Californië had dat overigens wel gedaan. Ze vertelde me met een enorme grijns dat ze zó blij was om weer een lekker stukje Amerikaanse kaas te eten, terwijl ze trots een klein blokje Gouda omhoog hield. Ik legde haar uit dat Goudse kaas toch echt uit Nederland kwam, vernoemd naar de gelijknamige plaats. Dit geloofde ze niet, dus heb ik haar op Google Maps Gouda laten zien. Gelukkig had ze hier ook wel een verklaring voor: "you guys definitely named it after our country!" Maar natuurlijk, wat dom van mij.

Ondanks het gebrek aan Nederlands voedsel en het overschot aan Amerikanen - sorry, ik wil niet zeggen dat ze allemaal dom zijn, sommige alleen een tikkeltje onwetend over de wereld buiten hun eigen zeepbel - zou ik nog best een tijdje in Midden-Amerika willen rondhangen. De mensen zijn super vriendelijk en behulpzaam. Lokale ananassen zijn ronduit goddelijk, evenals de meloenen. Ook de landschappen laten niks te wensen over. Kortom, echt een paradijsje.

Dank jullie wel voor het meelezen en alle super lieve support! Mocht ik weer gaan rondtrekken dan komen hier weer updates, maar ik ga er toch vanuit dat ik jullie in de tussentijd weer een keer in het echt zie. Tot gauw! (En deze keer niet virtueel.)

Liefs,

Maudy