Voor hen die het zich afvroegen, kan ik inmiddels bevestigen dat het af en toe wel degelijk regent in Sydney. En als je nu denkt: “nou, dan kun je toch net zo goed in Nederland blijven?”, nee hoor, het is hier best prima vertoeven! Bovendien geeft die regen me een goede reden om binnen te blijven en een update te schrijven van de afgelopen dagen.

Goed, waar te beginnen? Op dit moment is het anderhalve week geleden dat ik een sneeuwend Nederland achter me liet. Sindsdien is alles één grote, leuke achtbaan geweest en voelt het alsof ik hier al veel langer rondloop. Dat is een groot contrast met hoe deze reis ongeveer begon: acht uur wachten op terminal 5 in Heathrow. Mocht iemand nog vragen hebben over deze enorme hal, I’m your girl! Er is weinig entertainment, veel dure winkels waarbij het argwaan zou wekken als ik er alleen al naar binnen zou lopen, nauwelijks plekken waar je fastfood kunt halen en weinig stopcontacten. Kortom: de ultieme basis voor een flinke portie verveling. Na een tijdje had ik één van de weinige stopcontacten bemachtigd en heb ik non-stop Gossip Girl gekeken op Netflix, met een oneindige hoeveelheid koffie binnen handbereik.

Tegen mijn verwachtingen in was de vlucht zelf binnen no time voorbij. Vanuit Heathrow vloog ik naar Singapore, waar ik een korte stop van een uurtje had, om daarna door te vliegen naar mijn eindbestemming Sydney. Van Heathrow naar Singapore heb ik bijna aan één stuk door geslapen. Af en toe schrok ik wakker van stewardessen die me eten of drinken aanboden, maar verder lag ik vredig in coma. In Singapore moesten we er even uit, en het was hier dat ik me realiseerde dat ik niet gekleed was op 30 graden en een hoge luchtvochtigheid. Godnondeju, wat een warmte! Ik nam me voor om me om te kleden op het vliegveld, maar ik mocht alweer het vliegtuig in voordat ik überhaupt zo ver kwam. Eenmaal terug in het vliegtuig viel ik vrij snel weer in slaap, en werd ik 2 uurtjes voor we zouden landen weer wakker. Een filmpje en een maaltijd verder was het dan zo ver, ik kon de stad al zien liggen vanuit het vliegtuig: G’day Sydney!

En nu ben ik hier dus al een tijdje. De afgelopen week was druk, gek en leuk, vol nieuwe indrukken, ervaringen en mensen. Het besef dat ik nu écht in Sydney ben komt met vlagen en dat is een enorm overweldigend gevoel! Ik ben – zoals velen van jullie weten – al wel vaker een eindje van huis geweest maar die plekken kwamen nauwelijks overeen met wat ik gewend ben in Nederland. Sydney daarentegen is erg westers, erg modern. Iedereen spreekt natuurlijk Engels, al dan niet in de gekste accenten (en nee, niet alleen Australisch, al is dat wel het leukste). Van een taalbarrière is dus geen sprake en dat is wel zo handig. De mensen zijn vriendelijk en behulpzaam, zelfs in deze ontzettend drukke stad. Korte samenvatting van mijn eerste indrukken? Komt ‘ie: de mensen zijn leuk, veggiemite is heul smerig, de stad is immens groot, Australische mannen zijn niet verkeerd en het stikt hier van de Aziaten.

De eerste dagen verbleef ik in een hostel en was ik vooral bezig met zoeken naar een vaste kamer. Bij de eerste bezichtigingen zakte mij de hoop in de schoenen. Oh god, wat zijn er veel smerige, smoezelige huizen in deze stad. Echter heb ik na een paar dagen intensief zoeken tóch mijn plekje gevonden. Ik ben vandaag verhuisd en zit nu op kruipafstand van de University of Sydney campus, in een rustige woonwijk met veel leuke cafétjes en kleine winkeltjes om de hoek. Het is een heel schoon huis (want schoonmaakster), ik heb mijn eigen kamertje met queensize bed, een wastafel, heel veel kastruimte en een klein tv’tje. Ik schijn vijf huisgenootjes te hebben waarvan ik er pas twee ontmoet heb, maar de eerste indruk is goed. Ik kan je wel vertellen: na zo’n week in een gedeelde hostelkamer is het héérlijk om mijn spullen uit te kunnen pakken en lekker te gaan settelen.

Inmiddels is de Orientation Week in volle gang, een week om de universiteit en haar faculteiten en societies te leren kennen. Wat betreft het universiteitsgedeelte: de campus is enórm. Als je van de ene naar de andere kant moet, ben je toch zeker een goeie 20 minuten aan het lopen. Je kunt dus wel stellen dat, aangezien ik op allerlei verschillende faculteiten zit, ik mezelf straks kan omschrijven als ‘professioneel snelwandelaar’. Op de campus staat trouwens ook één van de “oudste” gebouwen van Sydney – uit het jaar 1859. Haha, schattig hè? Afijn, daarnaast staat deze week in het teken van de verschillende societies waar je bij kunt gaan. Waar in Maastricht de keuze nogal beperkt is, kun je het je hier zo gek niet bedenken of het bestaat. Chocolate society? Check. French society? Ja hoor. Disney Appreciation society? Absoluut. Hepatitis B Free Society? Eh, ja, zelfs die ja. Deze societies zijn – als ik het goed begrijp – een soort clubjes met allemaal een ander thema. Ik ben benieuwd, die chocolate society klinkt wel als iets voor mij.

Zo, een ruime 900 woorden verder hoop ik dat jullie een beetje een beeld kunnen vormen van mijn leventje hier in Sydney tot nu toe. Aankomende maandag begint de uni hier en dan zal alles er weer heel anders uit zien. Ik ga mijn best doen jullie op de hoogte te houden. Oh en, voor de jaloerse Nederlanders onder ons: niet mekkeren, jullie hebben vruchtenhagel en 35 graden is ook niet alles! ;)

“Don't worry about the world coming to an end today. It is already tomorrow in Australia.” – Charles M. Schulz

Liefs,
Maudy