Een veel gestelde vraag nu ik hier in Verweggistan zit: of er dingen zijn die ik mis aan Nederland? Natuurlijk zijn die er! Ik denk dat die er altijd wel zullen zijn, al is het maar uit gewoonte of pure gewenning. Naast de inkoppertjes als mijn familie, vrienden en vriendinnen, zijn er nog een aantal Nederlandse dingen die ik na 3,5 maanden wel een beetje mis. En omdat ik de misselijkste niet ben, zal ik ze even voor jullie opnoemen. Zo weten jullie precies wat jullie moeten waarderen daar!

Voedsel
Met stipt op nummer 1: anijshagel en vruchtenhagel. Ja, echt waar. Ik voel jullie nu denken: “Ehm, Maudy, wat dacht je van kaas en bitterballen? Frikandellen, kroketten? Desnoods gewone chocoladehagelslag?” Ja jongens, dat is ook allemaal leuk en aardig, maar jullie moeten begrijpen dat anijshagel en vruchtenhagel standaard deel uitmaken van mijn ontbijt. Een boterham met anijshagel, een boterham met vruchtenhagel, en een kopje koffie. Ontbijt klaar. Tsja, voor iemand die in de verste verte geen ochtendmens te noemen is, is zo'n heel ochtendritueel omgooien best een big deal.
Dat brengt ons op het volgende punt: brood. Hier is vooral veel van dat vieze tostibrood te koop, of variaties daarop waarbij ze dan niet te gierig waren om een paar pitjes erin te stoppen. Ik heb al meerdere variaties geprobeerd, van witbrood tot bruinbrood en multigranen tot zuurdesem: het is het hier toch allemaal nèt niet.
Dan zijn er nog andere dingen waar ik zeker naar uitkijk, maar die niet zo’n fundamenteel gemis met zich meebrengen. Lekkere Nederlandse aardbeien, goede kaas, frietje kapsalon, kaassoufflé, magere yoghurt uit een pak, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Voor kaas heb ik inmiddels een acceptabel aftreksel gevonden, de rest is nog niet zo makkelijk te fixen. Maar dan denk ik aan TimTams, en dan kan ik me er prima overheen zetten.

Mijn fiets
Oh, hier kan ik uren over doorgaan. Wat mis ik mijn fietsje toch! Mijn prachtige, rood gespoten, 20-jaar oude, nog net niet uit elkaar vallende omafiets. Pas als je die een tijdje niet meer hebt, realiseer je je hoe handig zo’n tweewieler eigenlijk is. Er zijn zóveel afstanden die eigenlijk net te lang lopen zijn, maar waarvoor het openbaar vervoer dan ook weer niet echt nodig is. Voor deze afstanden is een fiets echt ideaal. Ook mis ik de onafhankelijkheid die zo’n fiets met zich meebrengt. Boodschappen doen? Fiets. Uitgaan? Fiets. Naar de uni? Fiets. Fiets fiets fiets.
“Maar Maudy, waarom ga je daar niet fietsen dan?” Omdat ik niet dood wil. Automobilisten hier zijn niet gewend aan fietsers en er zijn hier geen fietspaden. Die enkeling die zich eraan waagt om hier te fietsen, moet zich op de stoep een weg banen tussen alle voetgangers. Ook is het hier op zijn minst heuvelachtig, waardoor je eigenlijk alleen op een mountainbike uit de voeten zou kunnen. Daarbij is het verplicht om een helm te dragen als je fietst. Ze zien me al aankomen.
Nee, fietsen ga ik in Sydney niet aan beginnen, maar wat kijk ik toch uit naar mijn fietsje thuis!

Geschiedenis
Tijdens de introductiedagen van de University of Sydney werden wij welkom geheten in de Grote Hal op de campus. Dat was een hele eer, want dit gebouw is het oudste gebouw van heel Sydney! Het bouwjaar? 1859. Ahhh, wat aandoenlijk! In Europa halen wij hier onze neus niet voor op. Vooral als je in een stad als Maastricht studeert, waar je op iedere hoek wel een oude kerk of historisch pand tegenkomt.
Nou is het niet helemaal waar dat Sydney – of Australië – geen geschiedenis heeft. Natuurlijk hebben de Aboriginals hier al honderden jaren gewoond voordat er überhaupt voet aan land werd gezet door de Europeanen. Hier merk je echter vrij weinig van in een grote stad als Sydney, op een enkele straatmuzikant met een didgeridoo na.
Ja, oude gebouwen brengen toch wel veel sfeer met zich mee. Die kinderkopjes zijn misschien niet ideaal om overheen te rijden, maar zien er wel een stuk vriendelijker uit dan asfalt overal. En die verhalen die bij zo’n oude stad horen, die zijn eigenlijk ook wel goud waard.

Gezelligheid
Ooooh, zo ontzettend cliché, maar het is écht waar. Nederlandse gezelligheid: altijd en overal wel iets te vieren, feesten tot de zon opkomt. Hapjes bij de borrel, een ‘terrasje pakken’ zodra het weer het toelaat. Nergens voor nodig om je meest fancy jurk aan te doen als je gaat stappen: die spijkerbroek voldoet ook prima. Op donderdagavond standaard de kroeg in, mee blèren met de meest foute Hollandse hits. Dagen als koningsdag, waarop iedere vreemde met een oranje shirt ineens je beste buddy kan zijn. En ja, er zitten ook ontzettend veel enorme randdebielen tussen dat volk van ons, maar wat blijkt? Die heb je dus écht overal. Die Nederlandse gezelligheid, daarentegen, vind je niet zomaar in ieder land.

Conclusie?
Nooit, maar dan ook echt nóóit ofte nimmer Nederland verlaten. Nee, grapje: vooral wel doen. En als je dat dan doet, mag je zelfs heel erg zeuren over alles wat ze in het buitenland hebben waar we in Nederland zonder moeten leven – ik doe gezellig met je mee. Hou dan wel in je achterhoofd dat ons koude kikkerlandje zo verschrikkelijk nog niet is, ondanks het weer. Wat zeg ik? Het is nu in Sydney zelfs kouder dan in Nederland, dus niet mekkeren. En alsjeblieft: waardeer je fiets! ;)

Zijn er nog dingen die ik ben vergeten, of die jullie absoluut niet kunnen missen aan Nederland? Laat het me weten, ik ben benieuwd!

Liefs,
Maudy